சன்டேனா இரண்டு (14-2-10) செய்திவிமர்சனம்

இந்த வார செய்திகள்...காதலர் தின ஸ்பெஷல்


செய்தி # 1


'இந்த உலகில் காதலிக்காதவர்கள் எல்லாம் ஒரு கண்ணால் மட்டுமே உலகத்தை பார்த்தவர்கள்' என்கிறார் வைரமுத்து. காதல் போயின் சாதல் - இது பாரதியாரின் வரிகள்.

காதல் கடந்து போகாத கவிஞனும் இல்லை...மனிதர்களும் இல்லை. அவ்வாறு கடந்து போன காதல் மேகங்களில் ஒன்றின் கதை இது.

அது கடற்கரைக்கு மிக அருகே இருக்கும் ஒரு கிராமத்தில் இருக்கும் கல்லூரி. அங்கு் நான் முதுகலை படிப்பு படித்து கொண்டு இருந்த சமயம். எந்நேரமும் கடல் காற்று தலை கோதும் கல்லூரி. அனுமதி இல்லாமல் வகுப்பு அறைகளுக்குள் நுழைந்து, புத்தகங்களின் பக்கங்களை பட படவென புரட்டும் காற்று,படிக்கும் பெண்களின் கூந்தலில் இருந்து பூக்களையும், சில காதல்களையும் மாணவர்கள் மீது வீசும் கல்லூரி.

'அவள்' என்னுடன் ஒரு வகுப்பில் படித்தாள். முதுகலை என்பதால் பெண்கள் அனைவரும் கண்டிப்பாக புடவை அணியவேண்டும் என்பது எங்கள் கல்லூரின் விதி. வசதியான வீட்டு பெண்ணானஅவள் தினம் ஒரு புடவை...அதற்க்கு ஏற்றது போல ஒரு அழகான குடையும் பிடித்த படி.அவள் வரும் அழகே தனி. தோழிகள் புடை சூழ வந்தாலும், அவள் நிலவு போல தனித்து தெரிவாள்.

என்னை போலவே பல மாணவர்கள் 'பாதிக்க' பட்டு இருப்பது, கல்லூரியில் சேர்ந்த சில நாட்களில் தெரிந்து விட்டது. என் நண்பன் ஒருவன் அவளின் காலடி தடங்களில் தனது வாழ்வின் சுவடுகளை தேடினான்.


'அவள்' பற்றி நான் எழுதிய கவிதை ஒன்று.

அவள் கூந்தலுக்கு
மட்டும்...
இரண்டு பக்கமும்
பூக்கள்

ஒரு நாள் அவளிடம் தனியே பேசிய ஒரு சந்தர்ப்பத்தில், 'சில பேரை பார்த்த உடனே பிடித்து போகும். உன்னையும் எனக்கு அப்படித்தான் முதல் தடவை பார்த்த போதே பிடிச்சி போச்சி' என்று நானும் ஒரு 'பிட்டை' போட்டேன்.

'பொய்யி' என்றாள். பொய் என்ற வார்த்தையே அழகானது. உலகத்திலயே மிக சிறிய அழகான கவிதை, பெண்கள் வெட்கப்பட்டு சொல்லும் 'ச்சீ' என்ற வார்த்தைதான் என்றான் ஒரு கவிஞன். அதுபோலவே இந்த பொய் என்றவார்த்தையும்.

நாட்கள் உருண்டோடின. ஒரு நண்பனாக மட்டுமே நான் பழகினேன். அவ்வாறே நேர்ந்தது. படிப்பின் இறுதி ஆண்டு வந்தது.

மீண்டும் ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் அவளிடம் கேட்டேன். ' அப்புறம் என்ன...மேரேஜ் தானே ' என்றேன். 'ஆமாம்..வீட்டுல அமெரிக்காவுல இருக்கிற மாப்பிள்ளையா பாக்குறாங்க. எனக்கும் அதுதான் பிடிச்சிருக்கு. அங்கேயே செட்டில் ஆனா, எங்க நெக்ஸ்ட் ஜெனரேஷன் நல்லா(?) இருக்கும்ன்னு நினைக்கிறேன்.தவிர, அங்கே நிறையே சொந்தகாரங்க இருக்காங்க' என்றாள் தீர்மானமாக. 'வாழ்த்துக்கள்' கூறி விடை பெற்றேன்.

பிறகு பணி நிமித்தமாக அரபு நாடு ஒன்றுக்கு நான் வந்து விட, நான்கைந்து வருடங்கள் கடந்து விட்டன. அவளின் தொடர்பு முற்றாக நீங்கி விட்டது. சமிபத்தில் எனக்கும், அவளுக்கு்மான என் இன்னொரு வகுப்பு தோழியை சந்தித்தபோது 'அவள்' பற்றி நான் விசாரித்த போது, அந்த தோழி சொன்னது இது.

"அவ விரும்பின மாதரியே அமெரிக்காவுல இருக்கிற சாப்ட்வேர் எஞ்சினியர் ஒருத்தரைத்தான் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டா. ஆனா, அவனுக்கு அவள் அழகா இருக்கறதுனாலே அவ மேல பயங்கர சந்தேகம்.மாமனார், மாமியார் கூட தான் அவ தனியா இருக்கா. ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்ததுக்கு அப்புறம் அவன் அவள இங்க விட்டுட்டு அமெரிக்கா திரும்ப போய்ட்டான். வீட்டுக்கு நாங்க போன் பேசினாலே, அவங்க வீட்ல இருக்கறவங்களுக்கு பிடிக்காது. கிட்டத்தட்ட ஹவுஸ் அர்ரஸ்ட் என்று சொல்லலாம். அப்படித்தான் இருக்கா. கொஞ்சம் கூட நிம்மதி இல்லாத லைப்." என்றாள்.

என்ன செய்வது. சந்தேகம் என்ற வியாதி எத்தனை படித்து இருந்தாலும், எங்கு வேலை பார்த்தாலும் மனிதனை விட்டு விலகுவதை இல்லை என்று தோன்றுகிறது.

இப்போது எல்லாம் திருமண விஷயத்தில் படிப்பு, வேலை,வசதி வாய்ப்புகளுக்கு தரப்படும் முக்கியத்துவம் 'கேரக்டருக்கு' தரப்படுவதில்லை.அவள் கல்லூரியில் படித்த போது, தன்னை காதலித்த பலரில், யாரையாவது ஒருவரை தெரிவு செய்து இருந்தால், அவள் வாழ்க்கை நன்றாக இருந்து இருக்கும் என்றும் தோன்றுகிறது.

கல்லூரி வாழ்க்கையில் நாம் காணும் கனவுகளின் வண்ணங்கள், அதற்க்கு பின்வரும் நிஜ வாழ்க்கையில் சாயம் போவது எல்லாருக்கும் பொதுவான சோகம்தானே?

செய்தி # 2

எதை கேட்டாலும்
வெட்கத்தை தருகிறாய்
வெட்கத்தை கேட்டால்
என்ன தருவாய்.

இதை எழுதியவர் தபு சங்கர்.காதல் கவிதைகள் எழுதுவதற்கு என்றே பிறந்தவர். காதல்...காதல்..காதல்..காதல் போயின் சாதல் என்ற பாரதியின் வார்த்தைகளை வாழ்க்கையாகவே வைத்து இருக்கிறார்போலும்.

'வெட்கத்தை கேட்டால் என்ன தருவாய்' - காதலிப்பவர்கள் அல்லது காதலிக்க போகிறவர்கள் படிக்க வேண்டிய கவிதை தொகுப்பு.

அவரின் காதல் கவிதைகளில் சில காதலர் தின ஸ்பெஷலாய் .உங்கள் பார்வைக்கு...


எனக்கு
லீப் வருடங்களைத்தான்
ரொம்ப ரொம்பப் பிடிக்கிறது.
அந்த வருடங்களில்தான்
இன்னும் ஒரு நாள்
அதிகமாக வாழலாம் உன்னோடு.

நீ எந்த உடையிலும்
கவிதையாகத்தான் இருக்கிறாய்
சேலை கட்டியிருக்கும் போதுதான்
தலைப்புடன் கூடிய கவிதையாகிறாய்.

ஒரு வண்ணத்துப் பூச்சி
உன்னைக் காட்டி
என்னிடம் கேட்கிறது....
"ஏன் இந்த பூ
நகர்ந்து கொண்டே இருக்கிறது?" என்று.



தபு சங்கர் ஒரு படம் இயக்குவதாக ஒரு செய்தி படித்தேன். படத்தின் தலைப்பு 'லைலா மஜ்னு விளையாட்டு' என்று தொடங்கி, பின் வெட்கத்தை கேட்டால் என்ன தருவாய் என்று மாற்றியிருப்பதாக தெரிகிறது. வேறு என்ன காதல்கதைதான்.டி, இமான் இசை அமைக்கிறார். புதுமுகங்கள் நடிக்கிறார்கள்.தமிழ் சினிமாவுக்கு மீண்டும் காதலுக்கு மரியாதையை தரும் இன்னொரு இயக்குனர் கிடைப்பார் என தெரிகிறது.

உன்னைக் காதலித்துக்
கொண்டிருக்கும்போது
நான் இறந்துபோவேனா
என்பது தெரியாது.
ஆனால்
நான் இறக்கும்போதும்
உன்னைக் காதலித்துக்
கொண்டிருப்பேன்
என்பது மட்டும் தெரியும்.

(நன்றி..இனி அடுத்த வாரம்).

-இன்பா