49.5%

இன்றைய கல்விநிலை பற்றி கனிமொழி...

____________________________________________________________________________________

"....பிள்ளைகள் ஒன்பதாம் வகுப்பு வந்ததும் அவர்களின் மற்ற ஆர்வங்கள் மூட்டை கட்டிப் பரண்மீது தூக்கி எறியப்படுகின்றன....

பிள்ளை பத்தாம் வகுப்பு வந்ததும் பெற்றோர்கள் பல தியாகங்களுக்குத் தங்களைத் தயார் செய்துகொள்கிறார்கள். முதல் கட்டமாக வீட்டில் உள்ள தொலைக்காட்சிப் பெட்டிகளின் இணைப்பு துண்டிக்கப்படுகிறது. குமுதம், ஆனந்த விகடன் நிறுத்தப்படுகின்றன. இந்து நாளிதழ் அவசியமாகிறது. அப்பாக்கள் வீட்டிற்கு நண்பர்களை அழைப்பதை நிறுத்திவிடுகிறார்கள். அம்மாக்கள் பொதுத் தேர்விற்கு ஆறு மாதத்திற்கு முன்பு நீண்ட விடுமுறைக்கு அலுவலகத்தில் விண்ணப்பிக்கிறார்கள்.

இதுவே 12ஆம் வகுப்புத் தேர்வாக இருந்தால் குடும்பமே தயிர்சாதம், பச்சை மிளகாய்க்கு மாறிக்கொள்கிறது. மிச்சப்படும் பணத்தை கணக்கு, ஆங்கிலம், ஃப்ரெஞ்ச், கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ், கெமிஸ்ட்ரி, ஃபிசிக்ஸ், practicals என்று சிறப்புப் பாட ஆசிரியர்களுக்குக் கொடுத்து சிறப்பு வகுப்புகளுக்கு அனுப்புகிறார்கள். சிறப்பு வகுப்புகள் காலை சுமார் ஆறு அல்லது ஐந்தே முக்கால் மணிக்குத் துவங்கி, பள்ளி நேரங்களில் 'பிரேக்' விட்டு மாலை மீண்டும் கூடி இரவு 10, 11க்கு முடியும்......"

____________________________________________________________________________________

ஆக இப்படிக் கழியும் அல்லது தொடங்கும் ஒரு மாணவனின் வருடங்களில் மிகச் சில அற்புத கணங்களில் ஒன்று தன்னைச் சுற்றி கிடைக்கும் நட்பு வட்டம். எந்த வித்தியாசமும் இல்லாமல் பழகுகிறார்கள். ஆனால் மேல்கூறிய அத்தனை முயற்சிகளை எல்லா மாணவர்களும் அவரின் குடும்பங்களும் செய்தாலும் மதிப்பெண் சான்றிதழ் வாங்கியவுடன், ஒருசிலர் வசதியான இடத்தை அடைந்துவிட, சிலர் அதைவிட மதிப்பெண் அதிகம் வாங்கியிருந்தும் நிறுத்திவைக்கப்படும்- அதற்குச் சொல்லப்படும்- காரணம் சாதி. மாணவன் திகைத்துப் போவது இங்கேதான். இதுநாள் வரை உறுத்தாத சாதி இன்று அவரவர்க்கு ஏற்பட்ட நஷ்டத்தின் அளவுகோல் படி நெருடலையோ, கோபத்தையோ ஆவேசத்தையோ கொடுக்கிறது. இத்தனை நாள் தானும் வித்தியாசம் இல்லாமல் இருந்த இன்னொருவனோ, இப்போது தான் என்ன சாதி என்பதில் ஆர்வம் காட்டி (ஐநூறு ஆயிரம் கொடுத்தாவது) ஒரு சான்றிதழ் வாங்குவதில் தீவிரம் காட்டி முன்னால் நிற்கும் நெருங்கிய நண்பனை எந்த உறுத்தலும் இல்லாமல் தள்ளிவிட்டு முன்னால் போகிறான்.

கேட்டால் சொல்லிவைத்தாற்போல் எல்லோரும் சொல்லும் காரணம், "2000 வருடங்களாக கல்வி மறுக்கப்பட்டவர்கள்".

2000 வருடங்களாக கல்வி மறுக்கப்பட்டதா? இன்னும் எத்தனை நாளைக்குத் தான் இந்த ஜல்லியை அடித்துக்கொண்டிருப்பது? 2000 வருடங்களாகவா கல்லூரிப் படிப்பும், தொழில்நுட்பப் படிப்புகளும், மேல்படிப்பு IIT/IIM களும் இருந்துவருகின்றன? இரண்டு தலைமுறையாகத்தான் SSLC/5வது படித்த தாத்தா பாட்டி, MSc/B.Sc படித்த பெற்றோரைத் தாண்டி இந்தத் தலைமுறைக்கு இதர கல்லூரிப் படிப்புகளே பரவலாக்கப்பட்டிருக்கின்றன. இன்று சாதியின் பொருட்டு மட்டுமே படிப்பு மறுக்கப்படும் எத்தனை குடும்பங்களில் முப்பாட்டன்கள் B.E., MBBS, IIT/IIMல் படித்துவந்திருக்கிறார்கள்? எல்லாக் குடும்பத்திலுமே இதுதான் முதல்/இரண்டாம் தலைமுறை. அப்படி இருக்க எந்த சமூகநீதியில் அவனுக்கு சாதியின் பெயரால் இந்தப் படிப்புகள் மறுக்கப்படுகிறது? மருத்துவ மேல்படிப்பில் இங்கே சாதியின் பொருட்டு சாதிக்கமுடியாமல் போன பெண் மருத்துவருக்கு, அமெரிக்கா போனதும் நூற்றுக்கணக்கான ஆய்வுப் பேப்பர்களை சமர்பிக்கமுடிகிறது- அங்கே மருத்துவத் துறைக்கு பெரும் பங்களிக்க முடிகிறது என்றால் நஷ்டம் யாருக்கு?

தனக்கு இணையாக சமகாலத்தில் தன்வீட்டிலேயே வாழும் கணவன்/மனைவியையே கூட தன் தனிப்பட்ட கொள்களைகளைக் கூறி தனிநபர் சுதந்திரத்தைப் பறிக்கக் கூடாதென்றால், உழைத்துப் படித்து வாழ்க்கையில் முன்னுக்குவர நினக்கும் ஒரு மாணவனை அவன் பார்த்தே இராத அவன் முப்பாட்டனைச் சொல்லி முட்டுக்கட்டை போடுவது எந்த விதத்தில் நியாயமாகும். அப்பா சொல்வதையே கேட்காமல், 'உன் காலம் வேறு, என் காலம் வேறு' என்று எடுத்தெறிந்து பேசிவிட்டு நாம் நமது கொள்களைகளோடு போகும்போது முப்பாட்டான்களுக்கான செய்கைகளை இவனுக்கு முன் காரணங்களாக வைப்பது எந்தச் சமூக நீதி? இப்படிச் சொல்வதால் இவர்கள் மட்டும் படித்து முன்னேறவேண்டும் என்று சொல்லவரவில்லை. ஆனால் அதற்குச் சொல்லப்படும் காரணம் மட்டுமே சரியில்லை. ஒருவனது பொருளாதாரத்தை, குடும்பச் சூழ்நிலையைச் சொல்லி சலுகைகளைத் தரும்போது அடுத்தவர் யோசிக்கவாவது இடமிருக்கிறது. செய்வதை சாதியின் பெயரால் செய்வதே இங்கே நெருடுகிறது.

அப்படியாவது இட ஒதுக்கீட்டில் படித்தபின்பும் இவர்கள் கௌரவிக்கப் படுகிறார்களா என்றால் இல்லை. அவர்களின் சிறுசிறு தவறுகள் கூட ஒதுக்கீட்டைச் சொல்லி ஏளனப்படுத்தப் படுகின்றன. 'ரிசர்வேஷன்ல படிச்சுட்டு வந்து விஷயமும் தெரியாம நம்ப தாலியை அறுக்குறானுக!' என்று சொல்லியிருக்கிறோம், அலுவலகங்களில் கேட்டே வருகிறோம்.


அதற்காக வாழ்க்கைத் தரத்தில் கீழே இருப்பவர்களை மேலே கொண்டுவரக் கூடாது என்பது அல்ல என் கருத்து.

* எல்லோருக்கும் கல்வியைக் கட்டாயப்படுத்தட்டும். விளிம்புநிலை மனிதர்களுக்கான இட ஒதுக்கீட்டை பொருளாதாரத்தைக் கருத்தில்கொண்டு (அரசு/தனியார்) ஆரம்பப் பள்ளியிலிருந்தே அவர்களுக்கு இலவசக் கல்வியை அளிக்கலாம்.

* உயர்கல்வியில் ஒதுக்கீட்டை எடுத்துவிடவேண்டும் என்பதுகூட அவசியமில்லை. ஆனால் அது கிராமப்புற பள்ளிகளில் படிக்கும்- எத்தனை முயன்றும் நகரத்துப் பள்ளி மாணவர்களோடு போட்டிபோட முடியாதவர்களுக்கு மட்டுமே அளிக்கப்பட வேண்டும்.

* மேல்படிப்பில் பொருளாதராத்தில் பின் தங்கி இருக்கும் மாணவர்களுக்கு பொருளாதார உதவிகளை அரசும், தனியார் கல்வி நிறுவனங்களும் ஒரு வரையறை வைத்து செய்யலாம்.

இவை அல்லாமல் சாதியின் பெயரால் செய்யப்படும் ஒதுக்கீடுகள்/சலுகைகள் எல்லாம் முத்திரை இடப்பட்ட அரசியல் கயமை அன்றி வேறு இல்லை.

Anti-Reservations சார்பாக போடப் பட்டிருக்கும் ஒரு ஆங்கிலப் பதிவு (Petition against proposed reservation in premeir educational institutes பார்க்க - http://entrancetotheshrine.blogspot.com/2006/04/anti-reservations-blogroll.html

http://ray-deo.blogspot.com/2006/04/bring-it-on.html என்ற வலைப்பதிவில்

If I happen to recruit from these campuses any time in the future, I will make sure the candidate who gets through to my company is not a student who got in because of his caste certificate. Reservation candidates who can afford not to use the reservations can live in their own little world and work and thrive with their kind, I don’t want them around me...

இவர் சொல்வதில் ஏதாவது தவறு இருக்கிறதா? அவர்களது ஆரம்ப மற்றும் உயர்நிலைப் பள்ளியிலேயே தரமான கல்வி கொடுக்கப்பட்டும், கிட்டத்தட்ட LKG, UKG யிலிருந்து ஆரம்பித்து 14 வருடங்கள் ஒரே கல்விநிறுவனத்தில் படித்தும், அத்தனை வருட இடைவெளியில்கூட சக மேல்சாதி(என்றழைக்கப்படுகின்ற) மாணவனுக்குச் சரியாக தன்னை வளர்த்துக்கொள்ள முடியாமல் +2 முடித்ததும் மேலே படிக்க இட ஒதுக்கீடு வேண்டுமானால் இவர்கள் எதை சாதிக்கப் போகிறார்கள்?

அட, கல்வியின் தரமும் படிப்பவனின் மெத்தனமும் ஒருபக்கம் இருக்கட்டும். அதைவிட முக்கியமாக ஒதுக்கீடு வருவதற்குமுன் நம்மில் எத்தனைபேருக்கு இந்தியாவில் சாதியின் இத்தனை பிரிவுகள், உள்பிரிவுகள் தெரிந்திருந்தது. நாளொரு சாதியும் பொழுதொரு உட்பிரிவும், அவரவர்கள் தங்களுடைய சாதியை இணைத்துக்கொள்ள அரசை வற்புறுத்தும் ஒதுக்கீட்டுச் சண்டைகளும், அதன் பிரதிநிதித்துவம் வேண்டி செய்யப்படும் போராட்டங்களும், ஆரம்பிக்கப் படும் கட்சிகளும், ஓட்டுக்காக அரசு மேன்மேலும் செய்யும் தடாலடிகளும்....

இந்துமதத்தின் நான்கு வகை வர்ணபேதத்தை சாடும் நாம் அதை எல்லாம் ஒன்றுமில்லாமல் ஆக்கிக்கொண்டு இன்னும் அதனின்று ஒதுக்கீட்டின் பெயரைச் சொல்லி பிரிந்து பிரிந்து வெளிவந்துகொண்டேயிருக்கும் (வர்ண) சாதிப்பிரிகைகளுக்கு என்ன பதில் சொல்லப் போகிறோம்? சாதி ஒழியவேண்டும் என்று நினைக்கும் நம்மிடம் இதற்கு ஏதாவது வழி இருக்கிறதா? நம் குழந்தைகளுக்கு சாதி சொல்லித்தராமல் வளர்க்கத்தான் நினைக்கிறோம். ஆனால் எப்படி என்றுதான் புரியவில்லை.

ஓட்டு வங்கிக்காகச் செயலாற்றும் அரசியல் கட்சிகளும், சாதி கூடாது என்று சொல்லிக்கொண்டே அதற்கான சலுகைகளுக்கு வாதாடுபவர்களின் உள்நோக்கமும் தெரிந்தே இருப்பதால் அதுகுறித்து மேலே மேலே விவாதிப்பதுகூட அயர்வையே அளிக்கும் விஷயம் என்றாலும் தெரியாமல் தான் கேட்கிறேன்..

சாதியை ஒழிக்க (சாதி சார்ந்த)இட ஒதுக்கீட்டை ஒழிக்காமல் வேறு எதைச் செய்வது?


பிகு:
49.5 இட ஒதுக்கீட்டை மத்திய அரசு இத்துடன் நிறுத்திவிட கூடாது - ரானுவம், பாராளுமன்றம், சட்டசபை, அமைச்சர்கள், இந்திய கிரிக்கேட் அணி ஏன் வலைப்பதிவில் கூட கொண்டு வர வேண்டும்.

49.5% பற்றி rediff.com